Mozambique, een worstelend land op zoveel gebieden.

Hallo allemaal,

Daar ben ik weer en ik weet het, er is een hele lange tijd geen blog geweest! Wat gebeurt er allemaal in Mozambique?

De trainingsmissies gaan gewoon door, elke keer weer 2 of 3 weken op pad met een (meestal) Nederlandse expert in de kleinere plaatsen in het land, om training te geven aan de lokale water operator, een assessment te maken van het systeem voor verbeteringen ofwel helpen met het maken van investeringsplannen. Hierdoor verbeter ik naast mijn Portugees toch ook zeker mijn Gronings, aangezien de short-termers vrijwel allemaal vandaan komen. We komen nog al in wat verschillende plaatsen (kris kras door Mozambique). En al die plaatsen verschillen enorm in hoe goed de watervoorziening geregeld is (Zie hierrr mijn meest recente werkblog hierover: http://rsr.akvo.org/en/project/1868/update/15461/). De afgelopen maanden gingen we van het beste systeem met leergierige werknemers naar het dieptepunt met een ongeschikte operator en een systeem dat aan alle kanten niet deugt… Ik krijg een steeds beter beeld van de Mozambikaanse waterwereld en de belangen die spelen.

Maar daarnaast blijft uiteraard veel voor mij verborgen… En niet alleen voor mij. Want daar zijn Mozambikanen goed in, bleek een paar maanden terug. Er waren enorme leningen aangegaan door de staat, en dit was iets waar het Internationaal Monetair Fonds niets vanaf wist. Wat dit allemaal voor gevolgen zou hebben is nog niet helemaal duidelijk, maar een paar dingen zijn wel duidelijk:

1.      Verschillende donorlanden stoppen met hun projecten of stellen alles met onbepaalde tijd uit. Dit land is een donorbaby, het hangt van donorgeld aan elkaar.

2.      De bevolking wordt steeds meer ontevreden met hun regering, wat wel te begrijpen valt…

3.      De valuta (Metical) is aan een indrukwekkende duikvlucht bezig. Toen ik aankwam kreeg ik 48 Meticais voor 1 Euro, tegenwoordig krijg ik er 77. Voor mij gunstig, maar voor de Mozambikanen, die toch al zeer weinig inkomen hebben, een enorm drama.

Helaas is deze financiële situatie niet de enige issue waar het land mee kampt, want er bestaan ook nog behoorlijke politieke problemen. Er vinden namelijk veel aanslagen plaats in het midden van het land, waardoor Mozambique op dit moment in feite in oorlog is. De overheid beschuldigt de oppositie van deze aanslagen, die dat uiteraard ontkent…  Een gevolg van deze situatie is wél dat wij bijvoorbeeld de plaatsen in deze regio nog steeds niet hebben kunnen bezoeken voor een training.

Verder zijn er klimatologische problemen als gevolg van El Niño (de ergste droogte sinds 30 jaar houdt nog steeds aan en terwijl sommige regio’s groen zijn, kampen andere met totaal mislukte oogsten en opgedroogde rivieren), en onrustige politieke situaties in de buurlanden. Het was goed te zien in het zuiden van het land, toen we voor een missie reden van de kuststrook naar het binnenland een paar uur verderop. Naast de armoede zienderogen toeneemt, zie je ook dat het land bruiner wordt, planten verdroogd in de aarde staan en magere koeien de weg oversteken op zoek naar sappig gras, wat ze niet zullen vinden... 

Al met al zal Mozambique dus toch niet het economisch wonder blijken wat voorheen verwacht werd, ondanks de grootschalige landbouwmogelijkheden in de rivierdelta’s en de onlangs ontdekte enorme off-shore gasvelden in het noorden van het land.

Het is lastig. De meeste Mozambikanen zijn heel vriendelijk (al is het dat in het zuiden wel wat meer het geval dan in het noorden) en willen graag werken aan een betere toekomst. Voorlopig zit dat er nog niet in door de problemen op de hogere niveau’s, die helaas niet snel opgelost zullen worden. De bevolking is er de dupe van in de zin van dat ze hoge prijzen moeten betalen terwijl ze maar heel weinig verdienen. Het minimumsalaris wordt het vaakst gebruikt en ligt rond de €40-45 per maand. Dan is het op zich wel voor te stellen dat de huishoudster het potje geld uit je huis steelt, wat een paar maanden terug gebeurde bij mij in Nampula. Gevolg is wel dat ze het veld mocht ruimen, maar ze heeft toch duidelijk voor deze optie gekozen. Daarnaast wordt er bijvoorbeeld nauwelijks geïnvesteerd in nieuwe infrastructuur in de regio waarin de oppositiepartij grote steun geniet, als vergelding daarvan geeft de regeringspartij hier nauwelijks geld aan uit. En door de corruptie kun je de politie allesbehalve vertrouwen en proberen ze je continu te naaien (ik heb hier tot mijn grote frustratie al veel te veel ervaring mee, al ben ik ook wel eens gematst) en blijft het geld voor onderwijs bij de bestuurders hangen en komt er vrijwel niets bij de scholen terecht. Terwijl educatie zo belangrijk is, om er uiteindelijk voor te zorgen dat Nederland geen training meer hoeft te geven voor drinkwater, maar dat de Mozambikanen het zelf allemaal kunnen doen! Ik hoop dat mensen zoals ik hier niet meer nodig zijn op den duur, maar ik zie het zelfs op de lange termijn niet gebeuren. Ondanks alles, de Mozambikanen gaan gewoon door en houden hun hoofd stevig omhoog. Heel knap!

Ondertussen ben ik afgelopen mei naar Nederland geweest en had ik daar (naast werken, laptop en systeem- en visa-issues) even een weekje vakantie gehouden en kon ik eindelijk Daphne weer zien. Dat was lang, nadat we elkaar half februari in Lissabon gedag gezegd hadden. Het is niet makkelijk om zo’n lange afstandsrelatie aan te gaan en volhouden al helemaal niet. Het kent zo z’n ups en downs terwijl je elkaar vooral heel veel mist en doordat je elkaar niet ziet vaak ook wat miscommunicatie hebt. Gelukkig zien Daphne en ik elkaar weer over anderhalve maand in Afrika. Vorige week zag ik haar een paar uurtjes, nadat ik terugkwam van vakantie met mijn ouders en broertje uit IJsland. Wat een prachtig land is dat! De terugweg duurde allemaal wat langer helaas door 20 uur vertraging. 

Nou, dat was het weer voor deze keer! Tot de volgende blog uit Mozambique!