En nu dan eindelijk echt begonnen in Mozambique!

2016 is twee en een halve maand oud en wat is er veel gebeurd! Zoals de meesten van jullie wel weten, was ik zo gelukkig om na het afronden van mijn studie Water Science and Management direct aan de slag te kunnen gaan in het arbeidsleven. Via het Young Expert Programma (YEP), wat een samenwerking is tussen het Ministerie van Buitenlandse Zaken en het Netherlands Water Partnership ben ik beland bij Vitens Evides International (VEI). Nadat het jaar begon met een introductieweek bij mijn nieuwe werkgever, kreeg ik een week persoonlijke ontwikkelingstraining samen met de Nederlandse deelnemers aan het YEP, ver van de bewoonde wereld op de Veluwe. Dit werd gevolgd door twee weken intensieve training samen met alle internationale YEP-pers over alle zaken waar je mee te maken kan krijgen tijdens het werken in een ontwikkelingsland. Nadat ik vrienden en familie gedag had gezegd tijdens mijn goodbyeparty, ging ik twee weken hard studeren tijdens een Portugese taalcursus in Lissabon, waarbij Daphne en mijn ouders nog zijn langsgekomen. Het waren allemaal heel drukke, maar vooral leuke en leerzame weken!

Ondertussen zit ik alweer een maand in Mozambique. Ik heb de eerste week gewerkt in Maputo, de hoofdstad in het uiterste zuiden van het land, vlakbij de Zuid-Afrikaanse grens. Nampula, de grote stad in het noorden waar ik vanaf afgelopen zondag woon, ligt op maar liefst 2000 kilometer reizen van Maputo. Het is een behoorlijk groot, langgerekt land dus. En boeiend! Ik vind Maputo een behoorlijke Latino-sfeer hebben op de straten, maar het is wel duidelijk Afrika. Het is een redelijk grote stad, met veel lelijke flats en drukke straten, maar wel goed te overzien. Ik heb in Maputo in het guesthouse van VEI gelogeerd. Af en toe komt daar de grote schildpad eventjes om de hoek kijken, als hij zijn middagwandeling om het zwembad gaat maken. Wat gebeurt er verder in Maputo? Je mag niet over de stoep lopen bij de buurman, wat het gebouw van de regerende partij is. Uiteraard kun je van dit soort gebouwen geen foto’s van maken, anders kan je zo de gevangenis in gegooid worden en dan moet er een grote borgsom betaald worden om je vrij te krijgen.

Maar ik was blij dat ik na een week kon beginnen met de eerste missie! Nu echt aan de bak om training over drinkwaterproductie en distributie te geven aan private drinkwaterbedrijven in provinciestadjes. Ik deed dit samen met Carlos, een andere YEP-per van VEI met wie ik veel samenwerk en Wim, een expert uit Nederland. Het leven in de plaatsen waar we waren en de gebieden waar we doorheen reden zijn een wereld van verschil met de Nederland. Het verkeer is chaotisch, de meeste stoepen en wegen zijn gatenkaas en overal lopen verkopers met pinda’s, vruchten of simkaarten (écht werken willen de meeste jongeren niet, maar dingen verkopen willen ze wél). Er lopen veel meisjes en vrouwen met van alles op hun hoofd, kinderen lopen op de hoofdwegen en rennen achter een wiel aan. We hebben in een kustplaatsje gezeten dat in december helemaal overbevolkt moet zijn, allemaal Mozambikaanse en Zuid-Afrikaanse toeristen, maar in deze periode was het totaal verlaten. We hadden hier een heerlijk huis om in te verblijven, met uitzicht op zee en prachtige kamers. Dit was anders in de tweede plaats, want daar zaten we gewoon in een hotel. Maar in het binnenland zit je wel meer in ‘het echte Mozambique’: De training gaven we aan een grote groep van het waterbedrijf (20 man) en aan het eind van de week voel je hoe dankbaar de mensen zijn dat wij hen geholpen om stappen te zetten richting het leveren van écht drinkwater aan hun klanten. En je maakt een boel dingen mee! Zoals met de 4WD naar de intake plek gaan, om testen te doen, waarbij je onderweg heerlijk door de plassen op een dirtroad mag rijden. Voor de mensen die geïnteresseerd zijn: Ik zal elke maand ook een Engelstalige update geven van mijn werkgerelateerde activiteiten, zie hier mijn eerste blog:
http://rsr.akvo.org/en/project/3952/update/14511/.

Eigenlijk was de afgelopen week de eerste week van het jaar dat ik ‘gewoon’ de hele dag op kantoor zit. En wat is gewoon? De elektriciteit valt elke dag wel een of meerdere keren uit, de wifi doet het niet (want het geld is op en de energierekening moest eerst betaald worden), er komen soms mensen binnen die je wat gaan verkopen… Zoals verse vis. Op kantoor, juist ja. Ook heb ik een meeting bijgewoond in een grote tent, met allemaal vertegenwoordigers in deze provincie. De vrouwen, burgemeesters van verscheidene plaatsen, dragen er prachtige Afrikaanse kledij! Thuis word ik eigenlijk continu om half 6 wakker, dat ritme zit er nu helemaal in. Gelukkig kan ik dan nog wel een uur dommelen en dan met een van de drie auto’s die ik hier kan gebruiken naar het werk. Ik ben nu aan het huis gewend, maar aan Nampula nog niet. Het is geen mooie stad, en het is ook best wel klein voor wat je zou verwachten van de derde stad van het land. Je moet gewoon heel goed op je spullen blijven letten. Maar ik heb al wel leuke restaurantjes en zelfs een heel lokaal barretje (baraca) gevonden, vanwege Carlos die me daar heeft geïntroduceerd. Aan het eind van de middag hoor je de oproep om naar de moskee te gaan en er is hier dan ook een groot deel van de bevolking islamitisch. En veel mensen spreken niet goed Portugees: Er zijn veel lokale talen, waarvan Macua de taal is die hier het meeste gesproken wordt in het noorden. Daar ga ik me maar niet aan wagen, maar ik verbeter mijn Portugees wel steeds meer en durf al in die taal te bellen (wel hakkelend haha). Ik woon in een goede wijk met een Nederlandse YEP-per Suzanne (die voor VEI werk doet voor het waterbedrijf voor de Mozambikaanse steden, ik werk voor het waterbedrijf voor de kleinere plaatsen). Het is een mooi huis! We hebben een bewaker (drie bewakers, ze wisselen elkaar af de gehele week), 2 honden die hem helpen en een empregada huishoudster/kokkin) die heerlijke Matapa kookt (een Mozambikaans gerecht van cassavebladeren en kokosmelk met rijst). Het eten is hier sowieso wel goed. De kip (‘frango piri piri’) is zelfs in het goedkoopste en vuilste restaurant een veilige en lekkere keuze, terwijl in de kuststrook ook echt heerlijke vis wordt klaargemaakt. Om over de mega-avocado’s nog maar te zwijgen, die zijn heerlijk rijp in deze periode!

Echt gek hoe snel je alles om je heen weer normaal vindt, terwijl ik nog wel even die cultuurshock had toen ik aankwam hier een maand geleden. Ik heb het nog niet eens over het klimaat gehad, maar dat laat ik jullie wel bespaard haha, wat is het vaak zweten hier. Het regenseizoen is ook nog in volle gang en het onweert elke dag. Nou dit is wel genoeg voor deze keer! Aankomende week zal ik Wereldwaterdag (22 maart) vieren op een feest in een provinciestadje en verder mag ik nog rapporten schrijven voordat het Pasen is en ik waarschijnlijk richting het mooie Ilha de Moçambique ga, als de volgende missie weer begint!

De foto’s zijn op facebook te vinden :)